Reisblog 2

Zaterdag:
Ondertussen ken ik steeds meer indonesische woorden, maar het blijft moeilijk;) De namen van de kinderen ken ik. Ik heb ze hun namen laten opschrijven in een schriftje (dankjewel ank en yves voor jullie schriftje;)) Het staat vol met indonesische woorden en tekeningen, zodat ik indonesisch kan leren. De kinderen tekenen en schrijven de woorden voor me op.
We zijn bijna elke morgen mee naar school gelopen, de kinderen vertrekken al rond kwart voor 7 richting school. Ook op zaterdag gaan de kinderen naar school, maar dan gaat het voornamelijk om opruimen, poetsen en spelen. Als ze op school aankomen, heeft een van de moeders uit het dorp ‘s morgens ontbijtkraampje. De kinderen moeten dit betalen, het kost ongeveer 8 cent. Er zijn ook kinderen die geen geld bij zich hebben, die eten dan niks.

Op zaterdagmiddag zijn we met een groep van 15 kinderen naar het dorp ‘Serpang’ gelopen, dit was 1 uur en driekwartier. De afstand/tijd die een aantal kinderen 6 keer in de week heen en weer naar school en terug moeten lopen. Een aantal van deze kinderen wonen in Serpang, de andere kinderen uit Tembak gingen met ons mee op bezoek daar. Tijdens de wandeling zien we mooie stukken natuur, rijstvelden en komen we langs twee dorpjes. Het is benauwd, de zon schijnt volop en we houden zo nu en dan pauze. Na twee uur wandelen komen we aan in het dorp. We worden hartelijk ontvangen. We gaan daar ook naar de rivier, deze is iets minder schoon en mooi dan bij ons, vandaar dat ik alleen met mijn voeten erin ga. Bovendien hebben de mensen hier geen toilet, er is slechts een huisje met een toilet (zoals de staande toiletten langs de weg in Frankrijk). Het is een raadsel hoe de mensen hier naar de toilet gaan, waarschijnlijk in de natuur:p De rest van de avond zijn we kapot. Er ontstaan steeds meer wolken en tegen de avond begint het te stortregenen. Waaauw wat een regen, het blijft maar doorgaan en het koelt daardoor ook af. De volgende ochtend is alles opgedroogd, het is flink afgekoeld, maar nog altijd wel benauwd. Die ochtend zitten alle dorpskinderen voor de televisie om 6 uur ‘s ochtends. We krijgen uitgebreid ontbijt met kroepoek, rijst, boontjes en ei. We vertrekken die ochtend om 10 uur weer terug naar ons eigen dorp Tembak. Het voelt als thuiskomen, de bekende gezichtjes komen weer op ons af en we worden weer hartelijk ontvangen.