Monster makan, monster kecil en selamat datang

Zo weer even terug bij de pater voor twee dagen ivm de komst vd nederlandse stagiair bosbouw die vanacht hier is aangekomen. Afgelopen week weer veel gekke gebeurtenissen meegemaakt in het dorp, waaronder ook een nachtje en dagje ziek zijn..maagpijn en benauwd. Ook dat moet je natuurlijk ervaren , met als reactie vh gezin dat ik na de dokter moest gaan. Aangegeven dat ik hoopte dat ik morgen wel weer beter zou zijn..en na een dagje en nachtje op de matras in de slaapkamer, was ik weer opgeknapt. Ook een traditioneel medicijn gekregen, nadat ik aan had gegeven dat ik het erg warm had bij mijn voorhoofd. Moeder had binnen no time iets gemaakt en ik mocht op mn buik gaan liggen met de rug bloot. Ze had een muntje vast en een bakje met een sterk ruikende olie. Vervolgens ging ze met het muntje en de olie over mn rug en nek heen, apart gevoel, maar wel bijzonder om mee te maken. Daarna ben ik in slaap gevallen... De precieze werking weet ik niet, maar het feit opzich gaf al een speciaal gevoel.
Die dag niet gegeten, met als gevolg de volg ochtend een knorrende maag. .. Die gevuld werd met nasi. oke, klinkt vast vreemd in de oren, maar ik ben het ondertussen gewend als ontbijt en moeders gerechten zijn heerlijk gekruid. Het ging weer snel beter en omdertussen voel ik me helemaal goed!
Afgelopen woensdag zou een pastoor komen met groep van zeventig mensen.. Ht dorp stond op stelten, er werd door de moeders en oma's vh dorp gezamenlijk eten voorbereid en er werd een ceremonie gepland.. Na honderden telefoontjes op woensdag in ons huis werd het steeds later dat de pastoor zou komen. Vragen hoelaat iets begint heeft niet zo heel veel zin... Het is afwachten zou je kunnen zeggen. eerst was het in de middag, al gauw werd het in de avond en uiteindelijk werd het....: donderdagochtend:p daar kwam het citaat van ome jean goed van pas; '" In Indonesie is maar een ding zeker, en dat is dat niets zeker is" ...!
Maar het lange wachten was de moeite waard. De ceremonie vond plaats onder de "gecreerde" ingang van het dorp. Dit is een soort poort die ze hebben gemaakt. deze wordt altijd vd ceremonies gebruikt. Bij aankomst vd pastoor werd en door twee traditioneel geklede personen, een meisje en een oudere man met een zwaard, gedanst op muziek.. Vervolgens mocht de pastoor met een groot mes een stuk bamboe doorhakken, kreeg hij een speciale doek om en een drankje .. "Selamat Datang" betekent 'welkom'. De ceremonie ging verder met veel gepraat en met het zwaaien van een kip in de lucht. Het staat op film, iets wat ik beter een keer kan laten zien;)

Even wat weetjes over de opvoeding van 'Monster kecil' (klein monster). ik heb het over Una van een jaar, de kleinste in het huis. Hij laat zich keer op keer vallen, voert allerlei kunstjes uit, huilt dan niet en zit als gevolg daarvan onder de blauwe plekken.. Luiers? Dat kennen ze niet, una plast gewoon in de broek. Een onderbroek draagt hij niet. Als hij geplast heeft, wordt de plas met het broekje opgeveegd en krijgt hij een nieuw broekje aan. De vloer wordt nog even nageveegd met een natte doek en je ziet en ruikt er eigenlijk niets van. Het blijft een speciaal ritueel waar ik iedere keer weer met plezier na kijk. De grote boodschap gaat op dezelfde manier alleen met iets meer schoonmaak als gevolg, maar dit maak ik maar zelden mee. Moeder geeft borstvoeding waar iedereen bij is, ook als er bezoek is. Iets wat heel normaal is hier, ik kijk er ook niet gek van op hier. Er wordt de hele dag door gelachen om de fratsen v Una, die gedurende de hele dag door namen roept vd mensen die naar hem moeten kijken: Do is mr Jo en ondertussen kan hij ook Anouk bijzonder goed uitspreken. De middelste zoon van acht wordt "monster makan" genoemd, oftewel eetmonster. Hw maken na schooltijd heb ik slechts een keer waargenomen; in de week waar de kinderen iedere dag test hadden. De rest vd dagen komt hij rond twaalf uur weer thuis en speelt hij de rest vd dag. De avond dat ome jean in de stad was en ik in het dorp in het huis indonesisch aan het leren was, zag ik vh eerst een ietwat boze vader. Met woorden gaf hij aan dat zijn zoon lui was , dat hij de hele dag maar speelde, maar niet studeerde (playing, eating all day....no study, aldus vader) terwijl hij dit zij, wees hij naar mij en gaf aan dat ik elke dag aan t leren was. Ik voelde me ietwat opgelaten, want we zijn niet te vergelijken . Hoewel ik en ome jean begrijpen wat vader bedoeld. Die avond moest zoonlief vroeg na bed.

Deze week veel mandi's gehad, oftewel vaak gaan baden in de rivier met de kids.. Het was weer een warm weekje. Daarnaast nog wat aanvaringen met kleine en ietwat grotere insecten gehad... Soms met hulp vd kinderen die deze voor me wegpakken en lachen als ze mijn gezichtuitdrukking zien. Komende week engels les die ivm mn ziekte niet door was gegaan.,. En de entree + goochelact van de nieuwkomer Janse ( de student bosbouw die voor half jaar hier blijft).

De fotos van de ceremonie staan onder het vorige verslag

Ik hoorde dat het in nl nog lekker weer is nu, dus geniet er nog even van.
Veel liefs en groetjes daar,
X
anouk-handuk.. Krijg ik regelmatig te horen vd kinderen in t dorp.. Handuk staat hier ook voor handdoek'