Cleaning service en Sekola

De plaatselijke waterval/stroomversnelling

Nadat we op zondag na de kerk zijn geweest, vertrekken we richting de plaatselijke stroomversnelling ‘Lubuk Mali’. Dit is het verlengde van de rivier waar we normaal met de kinderen naartoe gaan om te baden. We moeten daardoor een stukje door het bos en lopen langs de rand van de rivier. De kinderen natuurlijk gewoon op slippers, ik liever met dichte wandelschoenen. De rivier is hier wilder en de stroming is hard. Kinderen springen in het water, kennen geen angst.


Cleaning service Tembak (sampah= afval)

Op zondagmiddag is het tijd voor ‘cleaning service Tembak’. Een groot aantal kinderen uit het dorp weet wat dit betekent: tijd om op te ruimen. Met een kruiwagen lopen we van de ene kant van het dorp naar de andere kant en de rotzooi langs/op de weg wordt opgeruimd. Kinderen rapen de gekste dingen op, van een oude schoen, een lege tube tandpasta tot vele papiertjes van snoep en koekjes. We brengen de berg afval naar een plek en storten daar alles neer. Dit wordt later verbrand.
Goed werk geleverd, dus eindigen we met een drankje/ijsje bij de plaatselijke drinkbar. Voor nog geen 0,19 cent heeft ieder kind hier een ijsje of drankje... in onze ogen is dat natuurlijk spotgoedkoop, maar voor de mensen hier zijn dit de normale prijzen. zeker als je je bedenkt dat twee heren voor een hele dag werk 4 euro verdienen.


Senin- Sekola- Rekenles (maandag- school)

Op maandagochtend om half 6 is weer iedereen wake-up. Het is dan ook direct licht buiten. ‘S morgens vroeg wordt er al gespeeld, met de knikkers (klareng) of met de van houtgemaakte draaitollen (gasing). Het zijn voornamelijk de jongste kinderen die ‘s morgens vroeg aan het spelen zijn, de oudere kinderen vanaf een jaar of 12 zie je dan nog niet. Op maandagochtend gaan we met de scooter naar school. De maandagochtend is anders dan de andere ochtenden. De ochtend wordt gestart met een soort ceremonie, zie de foto’s. De vlag wordt gehesen, er worden regels voorgelezen, het nationale volkslied wordt gezongen en gedurende die tijd moeten de kinderen netjes in de rij blijven staan. Dit gebeuren duurt ongeveer 20 minuten en lijkt voor een groot aantal kinderen erg lang, ze wiebelen, ze turen, hier en daar plagen ze elkaar een beetje of zijn aan het giechelen.
Om klokslag 8 uur stormen de kinderen naar de ingang van het klaslokaal, ook daar gaan ze in de rij staan. Een van de juffen komt langs en dan rennen de kinderen het klaslokaal naar binnen. Kinderen hebben een klaslokaal waar ze elke dag zitten en als ik het goed gezien heb, hebben ze ieder een vaste plek. De leraren gaan nog niet direct de klas naar binnen, maar zitten in het lerarenlokaal en drinken koffie. 10 minuten later vertrekken ze richting het lokaal en start de les. Vandaag kruip ik achter in het hoekje bij Class dua (klas 2, kinderen van 7 jaar oud). Ik kom er snel achter dat het gaat om een rekenles, de schriften worden uitgedeeld en op het bord wordt een rekensom geschreven. Kinderen die antwoord willen geven, roepen door de klas. Het opsteken van een vinger is hier vrijwel niet aan de orde. Tijdens de les hoor je geruis van de andere klas, aangezien de lokalen niet volledig dicht zijn. De juf spreekt kinderen af en toe aan, maar houdt zich erg rustig. Na driekwartier op een houten schoolbankje, haalt ome jean me op en gaan we terug naar huis. Op dinsdag volg ik bewust dezelfde klas op hetzelfde tijdstip. Vandaag komt de juf (guru) pas om 9 uur het klaslokaal naar binnen, ipv 08.10 uur. Dit terwijl de kinderen dan al een uur in het lokaal verblijven. Ondertussen heb ik een indonesisch taallesje gehad en de kinderen ook; het woord tekenen en dan opschrijven.